Tablica Nr 58
58.LIST DO HEBRAJCZYKÓW
Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala. On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga. 3 Zastanawiajcie się więc nad Tym, który ze strony grzeszników taką wielką wycierpiał wrogość przeciw sobie, abyście nie ustawali, złamani na duchu. 4 Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi, 5 a zapomnieliście o upomnieniu, z jakim się zwraca do was, jako do synów: Synu mój, nie lekceważ karania Pana, nie upadaj na duchu, gdy On cię doświadcza. 6 Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje (Hbr 12,2-6).
Każdy, kto idzie za głosem Chrystusa nie pozostaje wolny od życiowych trudności i problemów. Czasem ciężko jest zrozumieć, dlaczego kochający nas Bóg dopuszcza w naszym życiu tragedie, cierpienia i nieszczęścia. Św. Paweł w liście do Rzymian podkreśla, iż „On współdziała we wszystkim ku dobremu” (Rz 8,28). Krew Jezusa przelana na krzyżu jest absolutnym fundamentem i znakiem najwyższej nadziei zwycięstwa życia nad śmiercią. Bóg Ojciec posłał w centrum historii swojego jedynego Syna, aby wyzwolić nas właśnie od śmierci, aby obdarzyć nas życiem wiecznym. Bóg traktuje nas jak swoje dzieci, a „jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił?” Wszelkie Boże działania, cała Boża pedagogika mają na celu nasze dobro, aby uczynić nas uczestnikami świętości i życia wiecznego. Wszelkie próby i bolesne doświadczenia w życiu człowieka mają w sobie Boży cel.
Motto: „Cierpienie zdaje się przynależeć do transcendencji człowieka: jest jednym z tych punktów, w których człowiek zostaje niejako „skazany” na to, ażeby przerastał samego siebie – i zostaje do tego w tajemniczy sposób wezwany” (Jan Paweł II, Salvifici Doloris).
