Pustynia jako pastwiska
Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego. 2 Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć: 3 orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię. 4 Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza (Ps 23,1-4).
On użyczy deszczu na twoje zasiewy, które posiejesz na roli, zboże wyrosłe na ziemi będzie obfite i soczyste; w ów dzień twoje bydło będzie się paść na rozległej łące, woły i osły obrabiające ziemię będą jadły przyprawioną paszę, przewianą szuflą i wiejadłem (Iz 30,23-24).
Psalm pasterski jest jednym z najbardziej znanych biblijnych tekstów i zalicza się do tzw. psalmów ufnościowych, w których autor wyraża swoją wierność i zaufanie Bogu. Pojawia się w nim obraz Boga jako Pasterza. Dobry pasterz miał za zadanie czuwać nad stadem swoich owiec, musiał zapewnić im wyżywienie i wodę, pilnować, aby nie zabłądziły, chronić przed dzikimi zwierzętami, prowadzić do pastwiska czy wodopoju. Psalm podkreśla Bożą troskę o człowieka, to On zaspokaja wszystkie ludzkie potrzeby, to On zapewnia dobrobyt, to On stale czuwa, aby żadna owca nie pobłądziła, przywołuje wciąż do siebie, czuwa, aby wszyscy byli jedną owczarnią, mającą swojego jednego pasterza. W psalmie pojawiają się dwa przedmioty w kontekście pocieszenia: „Twój kij i laska są tym, co mnie pociesza”. Kij był długim narzędziem pasterskim pomocnym w obronie przed dzikimi zwierzętami, z kolei laska służyła do przeganiania owiec, aby byłe one posłuszne swemu pasterzowi. Kij zazwyczaj kojarzy się z karceniem, jednak to właśnie on chronił, zapewniał bezpieczeństwo, odpędzał wrogie zwierzęta. Oba przedmioty symbolizują fakt, iż to Bóg nas wychowuje i troszczy się o nas.
