Tablica Nr 12
12.JOZUE
Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ziemi obfitującej w potoki, źródła i strumienie, które tryskają w dolinie oraz na górze – 8 do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzewa figowego i granatowego – do ziemi oliwek, oliwy i miodu 9 do ziemi, gdzie nie odczuwając niedostatku, nasycisz się chlebem, gdzie ci niczego nie zabraknie – do ziemi, której kamienie zawierają żelazo, a z jej gór wydobywa się miedź (Pwt 8,7-9).
Gdy wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan, rzekł Pan do Jozuego: 2 „Wybierzcie dwunastu mężów spośród ludu, po jednym z każdego pokolenia, 3 i dajcie im takie polecenie: Podnieście stąd, ze środka Jordanu, z miejsca, gdzie stały nogi kapłanów, dwanaście kamieni, przenieście je ze sobą i połóżcie w miejscu, gdzie rozłożycie się obozem, by spędzić noc” (Joz 4,1-3).
Jozue był bliskim współpracownikiem Mojżesza. Wieloletni przywódca Izraelitów nie doczekał wejścia do Ziemi Obiecanej, gdyż zmarł wcześniej, całą jego funkcję przejął właśnie Jozue, który cudownie przeprawił Izraelitów przez rzekę Jordan i po czterdziesto- letniej wędrówce Izraelici doszli do Ziemi Obiecanej, do „kraju mlekiem i miodem płynącej”- Kanaanu. Jednym głównych tematów księgi Jozuego jest „ziemia mlekiem i miodem płynąca”, jako jedna z obietnic Boga dla Narodu Wybranego. Prawo do ziemi zdobywano na zasadzie zamieszkania. Izraelici pragnęli mieć własną ziemię, bez niej nie było prawdziwego życia, nie było pożywienia. Posiadanie ziemi było podstawą przeżycia, dzięki niej dany naród mógł się rozwijać. Z racji tego, że w czasach starotestamentalnych nie było ustalonych granic, państw, Izraelici musieli walczyć o swoją ziemię. Księga Jozuego opisuje szereg walk które Izraelici musieli stoczyć z myślą o swojej upragnionej, długo wyczekiwanej „krainie mlekiem i miodem płynącej”.
