Salomon

Tablica Nr 14

14.SALOMON

W roku czterysta osiemdziesiątym po wyjściu Izraelitów z ziemi egipskiej, w miesiącu Ziw, to jest drugim, czwartego roku panowania nad Izraelem Salomona rozpoczął on budowę domu dla Pana (1 Krl 6,1).

A oto tak zbudował Salomon i wykończył tę świątynię. ¹⁹ Sanktuarium urządził wewnątrz, w środku budowli, by tam umieścić Arkę Przymierza Pańskiego. ²⁰ Sanktuarium było dwadzieścia łokci długie, dwadzieścia łokci szerokie i dwadzieścia łokci wysokie. (1 Krl 6,14-20).

Uczynił też ołtarz z brązu, długi na dwadzieścia łokci, szeroki na dwadzieścia łokci, a na dziesięć łokci wysoki. ² Następnie sporządził odlew okrągłego „morza” o średnicy dziesięciu łokci, o wysokości pięciu łokci i o obwodzie trzydziestu łokci. ⁴ Stało ono na dwunastu wołach. Trzy zwracały się ku północy, trzy ku zachodowi, trzy ku południowi, trzy na wschód. (2 Krn 4,1-4).

Salomon był synem Dawida, następcą tronu.

Pewnego razu Bóg ukazał mu się we śnie i powiedział: „Proś, co mam ci dać”. Salomon pokornie poprosił o mądrość, o serce rozumne, co bardzo spodobało się Bogu. Został przez to obdarowany nadzwyczajną mądrością, rozsądkiem, bogactwem i sławą- przez to był powszechnie podziwiany: „Król Salomon bogactwem i mądrością przewyższał wszystkich królów ziemi. Wszyscy więc udawali się do Salomona, aby posłuchać jego mądrości, jaką Bóg obdarzył jego serce” (1Krl 10,23-24). Boża mądrość pozwoliła mu osiągnąć wielki finansowy i dyplomatyczny sukces.

Salomon wybudował również pierwszą świątynię w Jerozolimie. Świątynia ta składała się z przedsionka i dwóch sal. Na dziedzińcu znajdowało się tzw. morze miedziane, czyli zbiornik na wodę oraz ołtarz z brązu. Właśnie do tej świątyni uroczyście wprowadzono Arkę Przymierza wraz z Dekalogiem.

Salomon był człowiekiem bardzo sławnym, za jego panowania w kraju panował znaczny dobrobyt, jednak król nie umiał w sposób umiarkowany korzystać z bogactwa i swojej sławy. Stykając się z różnymi kulturami i religiami zaczął sprzyjać kultom bałwochwalczym. Jak wspomina Biblia: „Król Salomon pokochał też wiele kobiet obcej narodowości, a mianowicie: córkę faraona, Moabitki, Ammonitki, Edomitki, Sydonitki i Chetytki” (1Krl 11,1). Wzniósł również sanktuarium, w którym składał ofiary bałwochwalcze. Salomon w późniejszym okresie stał się zgorszeniem dla swojego narodu, swoim zachowaniem wywołał również rewoltę. W ten sposób dokonał się rozłam królestwa. Po śmierci Salomona nastąpił rozpad monarchii izraelskiej.

MOTTO DO FRAGMENTU: „Szczęśliwy, kto mądrość osiągnął, mąż, który nabył rozwagi: bo lepiej ją posiąść niż srebro, ją raczej nabyć niż złoto, zdobycie jej lepsze od pereł, nie równe jej żadne klejnoty” (Prz 3, 13-15).