Tablica Nr 4
4.IZAAK
Bóg wystawił Abrahama na próbę. Rzekł do niego: „Abrahamie!” A gdy on odpowiedział: „Oto jestem” – powiedział: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jaki ci wskażę”.
A gdy przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy swego syna Izaaka, położył go na tych drwach na ołtarzu.
Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: „Abrahamie, Abrahamie!” A on rzekł: „Oto jestem”.
Anioł powiedział mu: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego!” Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna (Rdz 22, 1-13).
Bóg wystawił Abrahama na próbę, aby złożył w ofierze całopalnej swego długo wyczekiwanego syna Izaaka. Ofiary całopalne były powszechnie praktykowane. Abraham, jako człowiek bogobojny, udał się z synem do miejscowości Moria, chcąc złożyć Izaaka w ofierze całopalnej. Myśl o tym, że spełnienie ofiary pozbawiłoby go potomka, stanowiło najcięższą próbę z możliwych. Kiedy Abraham podnosił nóż na syna, Anioł Pański zawołał z nieba, aby nie podnosił ręki na chłopca. Abraham okazał swoją siłę wiary i wielkie posłuszeństwo wobec Boga, okazał się być bogobojnym sługą Pańskim. Abraham musiał w mrokach wiary podjąć dramatyczną decyzję, świadczy to o wielkości jego wiary i jest dla nas przykładem. W podzięce patriarcha złożył Bogu w ofierze baranka uwikłanego w zaroślach. Wiele osób widzi w tej opowieści zapowiedź wydarzeń Nowego Testamentu, wydarzenie Ojca składającego w ofierze dobrowolnie własnego Syna.
CIEKAWOSTKA: Celem ofiar starotestamentalnych, jako darów składanych Bogu, było przede wszystkim uświęcenie wszystkich przejawów życia, uznanie swej zależności od Boga, wdzięczności wobec Niego, podtrzymania z Nim więzi i przebłagania za grzechy.
