Św. Szczepan

Tablica Nr 44

44.MOWA SZCZEPANA I MĘCZEŃSKA ŚMIERĆ

A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. ⁵⁶ I rzekł: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga”. ⁵⁷ A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem. ⁵⁸ Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem. ⁵⁹ Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” ⁶⁰ A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” Po tych słowach skonał (Dz 7,55-60).

Mowa Szczepana jest najdłuższym kazaniem w całych Dziejach Apostolskich i jest odpowiedzią na zarzuty stawiane przez Żydowską Radę Najwyższą. Szczepan był jednym z siedmiu diakonów, których Apostołowie wybrali do pomocy w głoszeniu Słowa Bożego.

Szczepan został postawiony przed Sanhedrynem, że występuje przeciw Prawu i Świątyni, mówił bowiem: „Jezus Nazarejczyk zburzy…[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Szczepan w swojej mowie objaśnia zupełnie nową wizję historii zbawienia opartą na przymierzu między Bogiem a człowiekiem, tłumaczy jednocześnie, że nie ma w swym zamiarze obalenia prawa Mojżesza, lecz pragnie ukazać osobę „nowej świątyni”- Jezusa. W swojej mowie Szczepan wychodzi od osoby Abrahama, z którą Bóg zawarł obietnice ziemi i potomstwa, następnie przechodzi do Józefa i dochodzi do osoby Mojżesza, który stał się narzędziem Boga dla wybawienia Narodu Wybranego. Szczepan podkreśla osobę Jezusa zaznaczając, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7,48). Prawdziwą Świątynią jest Jezus, Bóg prawdziwy, zapowiadany już przez proroków, który przyjął ludzkie ciało, aby doprowadzić ludzkość do zbawienia.

Św. Szczepan został ukamienowany. W kalendarzu liturgicznym jego święto obchodzone jest 26 grudnia.