Tablica Nr 6
6.NARODZINY MOJŻESZA
Faraon wydał wtedy całemu narodowi rozkaz: „Wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków należy wyrzucić do rzeki, a dziewczynki pozostawić przy życiu” (Wj 1,22).
Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. A nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki (Wj 2, 1-3).
Pewna matka, chcąc zachować przy życiu swego trzymiesięcznego syna, ukrywała go przez trzy miesiące, po czym spowiła dla dziecka koszyk z papirusu i włożyła go do rzeki. Znalazła go córka faraona „i dała mu na imię Mojżesz, mówiąc, bo wydobyłam go z wody” (Rdz 2,10), przyjęła go do siebie i wychowywała jak swoje dziecko.
Mojżesz dorastając na dworze faraona widział jak Izraelici byli okrutnie traktowani. Izraelici, jako pasterze przystosowani do koczowniczego trybu życia, bardzo cierpieli z powodu ucisku i pragnęli odzyskać wolność. Mojżesz sam nie był w stanie nic zrobić, dlatego Bóg objawił mu się w Krzewie Gorejącym, aby powołać go na przewodnika narodu izraelskiego, który wybawi uciśniony naród z niewoli egipskiej.
CIEKAWOSTKA: Papirus był jednym z ważniejszych wynalazków starożytności. Rozrasta się za pomocą drewniejących kłączy, które są jadalne, mają także zastosowanie lecznicze. Jego łodygi sięgają nawet 3 metrów. Papirus był stosowany przede wszystkim jako materiał do pisania i to właśnie na tym materiale powstało wiele biblijnych tekstów.
Słowo ‘BIBLIA’ wywodzi się od greckiego słowa ‘byblos’, co oznacza „biały miąższ łodygi papirusu”.
